Mała czarna

no, jestem pod wrażeniem. to już któryś z kolei wiersz
Twój, który ma to "coś". pamiętam Twoje początki i
widzę niesamowity postęp, brawo!!!

a ja bym prosił troche mleczka, bez cukru prosze,
blondyneczka. )))))

zyciowe, realne i takie ludzkie.....umykamy do jakze
malych, milych wzruszen, by je z rozrzewnieniem
wspominac. Wystarczy czasem niewiele, wlasnie mala
czarna, by cos sie zbudzilo. Brawo Basiu!

Piękne zaproszenie - ja na pewno bym z Tobą ją wypiła

Biegnę, już jestem choć zdyszana
wypiję chętnie kawkę małą
bo jeszcze tyle jest tematów
a tak się miło rozmawiało...:))

Nie piszesz z kim pijesz tą małą czarną. Mam wrażenie,
że z przyjaciółką, która wciąż nie ma dla Ciebie
czasu. Ty ją zapraszasz, a ona ucieka... To boli, jak
odrzucenie.

To pierwsza kawa dziś zaledwie
On na kolejną znów przybiegnie
Bo pragnie zerkać w jagódkowe
Oczy koloru bursztynowym
Bo podasz z kawą swój serniczek
Już nie odejdzie, lecz przybiegnie
By się zanurzyć w świat Twój boski
Na pewno skrzydła go przyniosą
Szybciej, niż myślisz…Wiem na pewno
Pachniesz namiętnie, świeżą kawą…

/Parzy, gorąca! Już uciekasz?
I tylko uśmiech mi pozostał/ niektórzy i...tego nie
mają. Ciesz sie tym, co jeszcze nieprzekreślone!

to wspomnienie tak długo trwa

genialnie ! krótko i treściwie:)tez jestem po malej
czarnej..:))

Mala czarna, jak prosba o skrawek nieba, staje sie
kolejnym wspomnieniem, co boli... Trudno kochac i
trudno przesac kochac. Ale to mozliwe.