Manekin
Przerażająco kruche życie
Wrzucono w nie nas
Sparaliżowany
Zamykam oczy by nie widzieć
Odchodzimy by nie słyszeć
Kto nas prowadzi
Manekin tworzący tragedie
Gardząc ludzkim spojrzeniem
W bezruchu wieczności dramatem
Miłością ranimy siebie
Miłość łamie
Miłość pęknie
I nigdy nie zobaczysz jak walczyłem
Zbierałem się
Z milionów roztrzaskanych
Niezbieralnych kawałków
Miłością oddychamy
Miłość pozbawia oddechu
Miłością rozbijamy własny
Mały świat
Komentarze (7)
"Miłością oddychamy
Miłość pozbawia oddechu" - prawda, dwa oblicza
miłości. A można też w miłości wstrzymać oddech z
zachwytu.
Pozdrawiam serdecznie.
Miłość ucieka od mrocznych klimatów.
Wszedłem w to pisanie.
Tak, będę to czytał
Mrocznie, ale podoba mi się. Pozdrawiam
ale po drugiej stronie mroku jest ciepłe światło
miłości.
Mroczny, ale bardzo interesujący wiersz :)
Pozdrawiam :)
Bardzo podoba mi się wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)