Marmolada

Tytuł w sumie jest banalny, bo to najwyższy szczyt
Dolomitów, ale jakby z niego się rzucić to by była
chyba marmolada :)

Donna - dzięki za tak miły komentarz, potęga gór ma w
sobie coś zniewalającego, cieszę się że właśnie tak to
odebrałaś.
Arku - miło mi
Stella - również pozdrawiam

Pięknie namalowane słowem.
Pozdrawiam:)

i ja też poczułem: wszystko czym może odurzyć natura
jest w Twoim wierszu. niebanalny tytuł.
pozdrawiam serdecznie :)

Ps. muzyka adekwatna do utworu, dodatkowo wprowadza w
inny świat.

Witaj. Plastyczność opisywanych pejzaży i niezwykły
klimat jaki tworzysz, są znakiem rozpoznawczym Twoich
wierszy. Nie tylko ujrzałam ale i poczułam majestat
miejsca ale poczułam jak dusza wyzwala się i
jednocześnie splata z tą potęgą. Na mnie wiersz zrobił
wrażenie, byłam, poczułam.
Moc serdeczności.