Marmolada
Alpy płoną w słońcu
blaskiem lodowców
stoję na przyczółkach myśli
podniebny taniec
śnieżnych strzyg
odurza jak ayahuasca
czas
rozłożyć ramiona
złapać wiatr
wzbić się w powietrze
bez ograniczeń
opadać
wprost w objęcia
alpejskiej róży
https://youtu.be/cbflexTFu_8
autor
annya
Dodano: 2018-03-01 11:42:46
Ten wiersz przeczytano 1622 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Witaj, wspaniale oddajesz słowem piękno nieskazitelne
gór.
Są potęgą, do podziwiania do malowania wspaniałych
obrazów, zdobywania ich szczytów,
ale nie spadania z nich, chociaź i to sie zdarza.
Wiersz, na TAK.
Pozdrawiam serdecznie.:)
No właśnie, ale skądś ta nazwa się wzięła. :)
Pozdr
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
Też lubię góry, nasze Tatry również,
wzbić się, czemu nie, np na paralotni, ale nie tak, by
zostać marmoladą:))
Pozdrawiam serdecznie :)
pięknie ...kto raz zobaczy te szczyty zostanie pod ich
urokiem ...
pozdrawiam:-)
Dziękuję wszystkim, cieszę się, że obraz się spodobał
Pozdr
Nigdy nie byłem w Alpach ale mogę sobie wyobrazić
jakie są piękne, a Twój wiersz pobudził jeszcze
bardziej moja wyobraźnię...
impresja prosto z gór -cudowny obraz
Refleksyjnie ujęte.
Rozbudzasz wyobraźnię.
Pozdrawiam:)
widok Alp z lotu ptaka i w świetle promieni- to musi
byc piękne
Ramiona w górze, wiatr złapany,
powoli w powietrze się wzbijamy,
budząc ze snu, do życia wracamy,
spoglądając na świat, ciągle go kochamy...
Fajny, refleksyjny wiersz.
Nie ciągnie mnie do tej marmolady.
Pozdrawiam. Miłego wieczoru :))
Pięknie napisane i wiosenno czuję się:)pozdrawiam
cieplutko:)
Piękny, przyrodniczy wiersz, pozdrawiam :)
trafnie oddany klimat Alp, podoba mi się utwór.
Aż się wiosna marzy :) Pozdrawiam serdecznie +++