Marzenia

...wszyscy mamy swoje motylki...ich kolor zależy tylko od nas...

Marzenia jak motylki
Przysiadają na kwiatkach
Które rosną w ogródku pragnień ludzkich

Odpoczywają tu grzejąc skrzydełka
W słońcu tęsknoty
Te namalowane tęsknotą za kochaną osobą
Są tak kolorowe
Inne zaś namalowane żalem po stracie kogoś
Są czarne i szare

Najpiękniejsze to ludzi zakochanych i dzieci
Blask ich kolorów jest taki żywy
Jak one same
Nie usiedzą minuty w spokoju
Ciągle gdzieś lecą

Nie raz powracają
Zroszone deszczem łez
Wtedy są smutne i bezbarwne
Umierają śmiercią motyla

Ostatni trzepot skrzydełek
Zasypiają w ogródku pragnień ludzkich
Na trawie niespełnionych oczekiwań…
Tristan 350

autor

Tristan350

Napisany: 2006-06-21 Dodano: 2006-06-22 09:10:42

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie