Cisza...

Cisza!

Cisza!

Jakże miło słyszeć twój głos.
Jakże milo słuchać ciszy.

Ona jest poezją duszy.

Jest jak najcudowniejsza rzecz.

Jest taka spokojna i wyważona.

Nie zmącona żadnym szmerem.

Nie skalana żadną rysą.

Gładka niczym tafla wody.

Cisza!

Cisza!

Cisza!....
Tristan350

autor

Tristan350

Dodano: 2006-06-21 01:53:11

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie