Masz swoją godność
w kolejce do szczęścia
przyszło ci stać
serdecznym palcem
bunt okazujesz
nic to nie daje
znowu pokazał
gdzie dróg rozstaje
wyszczerzył kły
odsłonił swoje oblicze
wskazał paluchem
gdzie twoje miejsce
mimo że łzy
i prośby do nieba
tak niewiele
przecież pragniesz
znowu wychodzisz
szukasz zrozumienia
które tam
masz nadzieję
czeka na ciebie
takie prawdziwe
nie to
co tylko z litości
nie zamierzasz
błagać o miłość
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2015-02-06 15:11:01
Ten wiersz przeczytano 1385 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Nieraz z zaciśnietymi zębami ...ale trzeba głowę do
góry unieść. Pozdrawiam:)
Godność przede wszystkim. Głęboka myśl w wierszu,
skłania czytelnika do refleksji. Pozdrawiam
- życie samo pisze wiersze... bardzo, bardzo na
plus... :)))
Dobry wiersz, punkcik przyznaję z przyjemnością :)
Wiersz życiem pisany . Skłania do refleksji .
Pozdrawiam .
Bardzo zyciowy wiersz
Pozdrawiam serdecznie Sabinko :)
Zyciowo i madrze:-)
Tylko postąpić godnie, czekać i żyć z samym sobą
zgodnie. Ciekawie. Pozdrawiam
W żadnym wypadku. Pozdrawiam Sabinko:-)
miłość sama najlepiej wie -
czego chce.
Pozdrawiam serdecznie
ładny.
miłość ma swoje prawa i się o nią nie błaga ani nie
prosi Dobry wiersz Pozdrawiam:))
Żebranie o miłość może przynieść odwrotny skutek od
oczekiwanego. Miłego wieczoru Sabinko :)
Miłość się kocha
Mądre i życiowe słowa. O miłość nie można błagać, ani
prosić. Klęka się tylko przed Bogiem! Pozdrawiam
Sabinko serdecznie:-)