MEDYTACJA ROZBITKA

przed
chwila zdaje sie byc swiadomosc
tonacej tratwy napredce zbitej
z kilku momentow szczerego usmiechu

na
krance poludnie spluwa gwiazdami
tratujac poklad nieporadnego bytu
szaluje oddechy szukajac rownowagi

w
okruchach slow wytartych czasem
kotwice przeterminowanych checi
zludnie trzymajace przy zyciu

do
straconego domu drzwi uchylone
a sciezka mozliwosciami porosnieta
az po wybrzeza ziemi obiecanej

z
miejsca ruszyc sie nie da
majac niepewnosc jutra
w zloconej pieklem szkatulce

po
senne obietnice ukojenia
sztorm cisza na skalach rozbity
zbawieniem dla zyjacych

nie znam spokoju

...do ostatniego portu dobilam, ale zamkniety...

autor

beti027

Napisany: 2007-08-01 Dodano: 2007-08-09 21:35:55

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie