Meteopatka

Przez uchylone okno
Skrada się krakanie
Siedzącej na gałęzi wrony

Smukła i zupełnie naga gałąź
Próbuje zatrzymać
Gęsto szarą mgłę

Na wilgotnej od rosy skale
Stoi dumnie szczupły biały wilk
Wypatruje z ołówkowych chmur
Kropel jesiennego deszczu

Meteopatka której dni i noce
To kwintesencja Borderline
Mająca dopiero początek schizofrenii

De facto uratuje ją to
Od zupełnego obłąkania
W które wprowadzi miłość

Dzisiaj szybciej
Zgasiła lampę nocną
W swoim zamku
Którego nikt i nic nie strzeże

Wyłączyła muzykę klasyczną
Wypływającą ze średniowiecznego radia
Jakby była strużką ognia
W szczelinie między prawdą a kłamstwem

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2022-02-06 Dodano: 2022-02-06 16:08:44

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie