Miało być wesele tato…

Kiedy umierałeś był maj
zakwitły pięknie konwalie
szykowałam się do ślubu
a ty zwyczajnie umarłeś

Karetka co na sygnale
goniła w kierunku domu
nie zdążyła na ratunek
odszedłeś tak po kryjomu

Nie skarżyłeś się na serce
choć od dawna było słabe
z kolegami co noc piłeś
kończąc w domu tę zabawę

Czy chociaż zdążyłeś tato
pokochać te swoje dzieci
imiona stale myliłeś
bo alkohol cię zaślepił

I matce zostało ośmioro
głów do wykarmienia
na błędach się nie uczcie
powtarzała do znudzenia

Kiedy umierałeś w maju
drobne konwalie płakały
teraz kalie na twoim grobie
i wnuków wianek niemały

A dzisiaj na płycie nagrobnej leżała wiązanka od Marka – podobno Twojego wnuka. Czy na stare lata przyjdzie nam siostrę lub brata szukać?

autor

szybasia

Dodano: 2008-11-02 00:05:00

Ten wiersz przeczytano 999 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie