Michał

Nie zmienią tego smutki ni żale,
gdyż dzisiaj będzie wiersz o Michale,
który urodził się chyba w Spale,
gdzie ludziom żyje się doskonale.

Jednak jak bacę na ostrej skale,
wciąż go wzywały Bałtyku fale.
Dziś mieszka w ciągłej wiatrów nawale,
no bo w Sopocie wieje wręcz stale.

Jednak on kocha bezkresne dale
i flądry, oraz czarne specjale.
Miłuje panie wręcz niebywale,
to dla nich spręża swe siły stale.

Chwali też wszystkim swoje morale,
że jest jak erka co na sygnale
mknie by odnaleźć wolne szpitale,
bo ktoś w nadmorskim zemdlał upale.

Uwielbia Tuska jak koń ufnale,
bardziej niż Kaśkę, a nawet Alę.
Stoi wciąż przy nim jak lont na dziele
krzycząc, spadajcie podli brutale!

Dla niego odda własne socjale
i na kościele skrobnie murale.
Pisze wciąż o tym w wielkim zapale
dodając, gdy już kitę odwalę.

Jego poezję bezsprzecznie chwalę,
gdyż ma swe miejsce na piedestale.
Nie zmienią tego żadni szakale,
a nawet wzniosłe sztuki centrale.

Lubię go i to bardzo dojrzale,
no bo jest głazem w wierszyków miale.
On zasługuje na wielkie gale
i ozdobione złotem medale.

O nim powinny pisać portale
jednak paszkwile tworzy wytrwale,
przez co karierę kładzie na szalę
lecz to nie smuci go pewnie wcale.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2023-05-01 Dodano: 2023-05-01 09:58:09

Ten wiersz przeczytano 1212 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie