Miernoty
Jak moje wiersze
- nieloty
zostanę w dolinie
„miernoty”.
Tu się urodziłam
los przędłam
zawiły.
Gdy przyjdzie czas
i Palec Boży
na mnie wskaże
pójdę w dół rzeki
a ze mną pamięć
„miernych”
krajobrazów.
Jednak_______
życia nie strawię
na pustosłowiu
pójdę ku sławie
takiej co chwałę
godności niesie.
A echo niech rozgaduje
po całym świecie
o kolejnej „miernocie”
której śni się szczęście.
autor
morgana
Dodano: 2013-04-15 07:56:12
Ten wiersz przeczytano 816 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Dziekuję:-)
Masz ciekawy styl pisania. Pozdrawiam :)
Świetna zaduma nad samym sobą.Pozdrawiam
Podoba mi się, wiersz się wzbija na wyżyny:)
to dobrze, że mamy różne gusta, mi podobają się Twoje
"miernoty"
Ciekawie rozliczasz się z życiem, powtórzę za
poprzednikiem w komentarzu, włożyłaś mnóstwo emocji i
przemyśleń w tekst:)
Bo pisać wiersze, to przepiękna zabawa, która
przemienia się w pasję, a potem w tomiki poezji.
wiersz nasycony takim ładunkiem emocji, ze nie
przestanę o tym myśleć do wieczora. Utwór ten bardzo
mi się podoba z uwagi na bogaty język autorki.