Milczenie

W milczące kompozycje
Wielkich talentów się skłaniam
Jak matka Teresa
Jak wielkoduszna sprawczyni

Sama nie rozumiem
Tego braku słów
I braku ruchów
Jakichkolwiek

Patrząc w dół
Kiedy chodzę po linie
Też milczenie
Nieprzeniknione i zachwycone
Moimi nogami.

Prześladuje mnie ciągle
I w pustym domu
I w ogrodzie wieczorem
Czasami także ze strony kota
Obrażonego

Denerwujące
Niespecjalnie kochające
Milczenie.

Kto tak milczy?
Kto sobie to wszystko wymyślił
aby karać ludzi
rozgadanych?

Przechodzę przez tłum
Ta sama śpiewka
Dochodząca z kanalików
Ludzkiego umysłu.

Nie mogę tego znaleźć
A jednak wszędzie się pałęta
No to gdzie to jest?
Gdzie to jest?

Nigdzie.

autor

annline

Dodano: 2006-09-06 21:15:38

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie