W milczeniu
https://youtu.be/SeakkD0Vsh8
Letniego wieczoru
przez otwarte drzwi
wkradł się nieproszony gość
szuka pokrzepienia w sercu
sprawia radość w głębi duszy
zapewniając przed upadkiem
po drodze są obietnice
w pustych słowach
dodał nowy smak lekkości
kolorem bursztynu
a rzeczywistość roztapiała się we mgle
zimny wiatr o poranku
nie rozpieszczał
narastało napięcie
przy czarnej kawie
bez słowa
uciekł w bok spojrzeniem
nie potrafił odczytać wszystkiego
zostawił filiżankę ciepłą
i na dnie fusy
jak rzeczny szlam
grawerowana róża
przypomina miłe chwile
autor
Iris&
Dodano: 2023-08-24 18:02:56
Ten wiersz przeczytano 1300 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Wyparował jak duch...
Smutek jest zawsze nieproszonym gościem, ale lubi
zjawiać się bez zaproszenia...
Czasami pozostawia po sobie tylko krótkie wspomnienie,
a czasami przeradza się w depresję...
Takie jest moje pierwsze skojarzenie po przeczytaniu
Twojego pięknego, nietuzinkowego wiersza.
Serdeczności przesyłam
Przyznam się szczerze, że nie rozszyfrowałam Twojego
tajemniczego gościa.
Wiersz, który niejako zmusza do myślenia. Intrygujący
i ciekawy.
Pozdrawiam serdecznie i życzę udanego tygodnia :)
Piękny wiersz.Pozdrawiam serdecznie. Iwona
Takie życiowe refleksje pozostają w pamięci na długo.
Pozdrawiam
Marek
Meritum tekstu nie potrafię skomentować. Sorry.
Czar porannej kawy nie zadziałał.
Pozdrawiam Mariolu. :):)
Smutkiem powialo i rozczarowaniem. Pozdrawiam Mariolko
❤
Tych wspomnień jak najwięcej.
I tylko takich.
Z podobaniem.
"W milczeniu przeczytalem te piekne, smutnawe wersy.
Pozdrawiam cieplo., Mariolu. :)
Smutkiem powiało Mariolko z Twojego pięknego wiersza
:(
Pozdrawiam cieplutko Kochana :*
Piękny wiersz,
puenta wyraża wszystko,
jednak ślad pozostał,
z ogromnym podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:)
zaspokoił swoje potrzeby i odszedł...
Jak to w życiu, czasem z fusów wyczytujemy gorzki
smutek...
Pozdrawiam Mariolu :)
Dość smutne to wieczorne spotkanie...
Pozdrawiam Irisiu :)
Smutek jakiś mnie ogarnął po przeczytaniu tego
wiersza....
Nostalgiczne chyba było to spotkanie, i podszyte jakąś
rezygnacją... Tak to odbieram, Irysku...
Pozdrawiam serdecznie