miło ściąć mą myśl
pod królewskie groźby dostać
do zamczyska wrót się zbliżyć
gdzie mnie kuszą żabą zostać
w pojedynku sednem widzieć
by nauczyć kochać skrzata
wnosić wiosnę bez radości
raz na wozie.. dwurozdarty
wygładzając łut biegłością
lecz nie muszę oddać duszy;
pozostawać sam - bez siebie
bowiem mogę się zakrztusić
przy rozdarciu głosem nieba
autor
Groschek
Dodano: 2023-06-12 02:10:54
Ten wiersz przeczytano 724 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
miłością ćmą myśl
dzięki..
myśl na szafocie?