Miłość a pożądanie
Chcesz zbyt wiele
żądasz od ludzi, żądasz od świata.
Pragniesz tego mocno.
Nikt i nic się nie liczy
by tylko wypełnić pustkę.
Karmisz ją namiętnością chwil.
Od kolejnej pustki do kolejnej pustki.
Łakniesz życia.
Pragniesz mieć wszystko!
A w ostateczności nie masz nic!
Zamknięty obieg jak w przyrodzie.
Ty pasożyt!
Świat twój to żywiciel.
Miłości nie masz.
Nie masz nic.
Nie czujesz!
Nie oddychasz!
Nie żyjesz!
Jałowa dusza Twa, na którą
nie spadną życiodajne krople.
Ty się nimi nie nasycisz.
Teraz może dopiero widzisz
Co zmarnowałeś
Co przegrałeś?
Żyj dalej jak żyłeś.
W Świecie pięknym, lecz nie prawdziwym.
Ja podążam ścieżką miłości.
Nalezy samemu znaleść droge i ją podarząć.Ulotne przyjemności są złudzeniem.
autor
Sergiej.WKS
Dodano: 2009-02-11 20:07:26
Ten wiersz przeczytano 556 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Widzię, że bardziej lirycznie. Podoba mi się układ
wiersza jak i sama tresc, pododba mi sie, ze nie jest
to jakies wyimagowane czy jakas patetyczna historia
miłosci tylko prosto codziennie a bardzo duzo oddaje.
"Chcesz zbyt wiele
żądasz od ludzi, żądasz od świata.
Pragniesz tego mocno.
Nikt i nic się nie liczy
by tylko wypełnić pustkę." Najbardziej mi sie podoba:)
ups, zakuło...
boląca rzeczywistość