Miłość to poezja,nie ofiara.

Ofiara za wolność,
korzeń wspomnień - zrezygnowałam
z gładkich pończoch na których
odciski Jego palców przysłonęły
stygmaty.

W polany,gdzie me dłonie wędrują;
na ulicy latarnie gasną,
wstyd chowam do woreczka
uwiązanego na szyi.

Samobójczą ciernią dociskam
do serca przekleństwo
że obietnica zadana
przypieczętowana rozczarowaniem
i herbatą parzącą podniebienie.

Mówię poprzez Jego myśli złudne
horyzontu sięgam,chwytając
słowa jak liryczne wiersze !

Miłość to poezja
zdania niepoliczalne
- utkwione w przestrzeni.
Na ciemnym niebie litery
rozrzucone,próbuję sięgnąć
ich pojedynczo jak niegdyś
Jego włosów.

autor

Hekate

Napisany: 2007-11-11 Dodano: 2008-03-13 10:15:08

Ten wiersz przeczytano 718 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie