MIM
Nasz uśmiech nie jest maską smutku, a dobroć nie jest wyrzeczeniem. I nawet więcej, niż są warci, niekochających żałujemy. Wisława Szymborska
Otworzył oczy w dziwnej scenerii,
arena w cyrku,trapez niebezpieczny.
Na brzegu usiadł jak zabawny mim.
Maskę miał szarą ,jak bezdomny świt.
Spojrzenie w tłum rozwrzeszczany
wzniósł.
W oczach miał z mgły, olbrzymie łzy.
Był osamotniony,chociaż wokół tyle oczu.
Zabrakło przy nim upragnionego gestu,
wzroku.
Czyjeś ramiona we wnętrzu miał
i tulił je bezrozumnie, rozpaczliwie
sam.
A cień nadziei, uciekał w tunel wciąż
dalej..
Rozpostarł ręce, jak skrzydła błaganiem.
Smutki przyszły większe, jak oswojone
ptaki.
Mówił do tłumu bezwładne wyrazy, a ten się
śmiał.
Wiatr tęsknoty mu tylko przez zęby
świsnął.
Masz drogowskaz rozstajny!
I nagle ten śmieszny mim padł,
jak ptak ustrzelony..na środku sceny
Aktor bezimienny!
Rozpacz i ból w jednej osobie.
Kamień rzucony bezgłośnie
Serce z piersi wyrywa krwawiące
To mądrość Poetki Wisławy
i nie tylko.. także nas samych
A zakochany ...
Czy jak Mim śmieszny w swojej
rozpaczy pozostanie?
Łódź,18.08.2007r. ula2ula
Komentarze (9)
a wiesz, tak być nie powinno, na środku tej sceny
niechaj poleje się wino....niech brawa nie milkną,
niech ludzie bisują a zakochanym niech anioły grają.
strasznie spodobał mi się Twój wiersz.Mimo iż w cyrku
nie występuję mam czasami takie chwile, że czuję się
jak ten MIM:( samotna, bo mimo tylu pięknych słów
kiedy jest mi dobrze, nie słyszę ani jednego kiedy mi
źle...
Każdy z nas jest aktorem na scenie życia... jedni
grają swe role lepiej inni gorzej... ale komu to
oceniać?
Długo siedziałam i nad tym myslalam tak prawda niby
zabawny ale jak głęboki twój wiersz .
Mim, ktoś kto ma nieść radość uśmiech, kiedy zaczyna
płakać jest obrazem największego z możliwych smutków.
Wokół niego szydzą z niego widzowie, jakby sami
zapomnieli o własnych bólach i porażkach...obraz
beznadziejny lecz jak najbardziej prawdziwy czasem. "
Był osamotniony, chociaż wokół tyle oczu" piękna
metafora samotności człowieka w tłumie innych osób,
gdzie wszyscy grają swoje rolę nie mogąc zdobyć się na
szczerość szydzą z drugiego człowieka w ten sposób
własne słabości ukrywając. Jeden z najpiękniejszych i
najsilniejszych w swoim wyrazie wierszy jakie
kiedykolwiek tu miałem okazje poznać...
Bardzo ciekawe zestawienie: zabawne, cykrowe ujęcie
... smutnej, przejmującej sytuacji. Wyraża głębokie
zrozumienie uczuć i skłania do refeksji ...
Smutna historyjka, przejmująca, dlatego nie napiszę
podoba mi się. Wiersz umiejętnie poprowadzony,
zaciekawia i trzyma w napięciu.
Takie sobie wybrał zajęcie, żeby rozweselać innych,
jednak żeby to robić, trzeba mieć uśmiech w sobie.
Inaczej tym większa rozpacz u niego im głośniej śmieją
się z niego ludzie...
Wiatr tęsknoty mu tylko przez zęby świsnął" ładna
przenośnia i jest w tym wersie coś pozytywnego mimo że
wiersz kończy się krwawiącym sercem