Misiowanka

Zachorował misiu strasznie,
leży w łóżku, bardzo kaszle,
katar, ból, gorączka dreszcze,
boli gardło, nóżki jeszcze.

Zatroskana mama głaszcze,
szepce synku – zasnął właśnie...
we śnie misiu powędrował,
hen daleko, gdzieś w przestworza.

Teraz płynie na obłoku,
miękko, lekko do siół,
za siedmioma pagórkami,
by się spotkać z babuniami.

Obie kocha ponad życie,
bo tak mają wszystkie misie.
Babcie jego uwielbiają,
cóż jednego wnusia mają.

Kiedy dotarł już na miejsce,
no to z chmurki jakość zejść chce.
Po drabinie, obie babcie,
wchodzą, gubią nawet kapcie.

Zejść jest trudniej, to wiadomo,
zwłaszcza, kiedy tak jest stromo,
ale frunie klucz żurawi,
nie potrzeba im już drabin.

Na żurawich skrzydłach lecą
wygodniutko, tak się cieszą,
że świat zwiedzą barwny cały,
one obie i miś mały…

Wtem, ktoś szturcha, ciągnie ramię,
misiu się przygląda... mamie.
Synku, czas lekarstwa przyjąć.
I opowiedz, co się śniło...

autor

marcepani

Napisany: 2016-11-02 Dodano: 2016-11-02 08:39:09

Ten wiersz przeczytano 1794 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Bajka Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie