MODLĘ SIĘ W CISZY
Autor: Krystyna Walas Bugajczyk
gdy niebo szczęścia ci poskąpi
kiedy smak życia już cię znuży
i w polskie lepsze jutro zwątpisz
wtedy pocieszy cię plan podróży
ojczyzny w sobie nie zabijesz
żelazne oplotły cię obręcze
polskie tu niebo z tobą będzie
i polskie śnić się będą tęcze
ci co zostali płaczą gniewni
patrząc jak kraj się wyludnia
jakby wiosennie, a coraz rzewniej
szumią tu stare tylko drzewa
modlę się w ciszy i wierzę skromnie
że jesień życia ich nie wyklnie
że nie zabraknie na chleb, Boże
słońce ukocha łany pszeniczne
autor
Eugenia
Dodano: 2014-04-06 16:45:55
Ten wiersz przeczytano 624 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
ładny wiersz pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz. Rzadko Ciebie czytam, warto.
Pozdrawiam
Bardzo piękny i tak tez pozdrawiam.
Bardzo prawdziwy i taki ciut sentymentalny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:-)
Piękny wiersz Eugenio...i prawdziwy.Pozdrawiam:)
Tak jest najlepiej i sam Pan mówi: by właśnie tak się
modlić. Pozdrawiam!