Mogłaś i jesteś
/samotność, drąży serce, jak woda skałę.
Jesteś moim słońcem,
Błyszczysz uczuciami.
Co się tlą bez końca,
Smutku płomieniami.
Powoli dojrzewam,
Wspomnieniem ogrzany.
Jak miłości drzewo,
Leczę serca rany.
Pragnę tulić Ciebie,
Od zmroku do świtu.
Ale tak daleko
Do nieba błękitu.
Mógłbym teraz róże,
Wpinać Ci we włosy
I wypić za zdrowie,
Łyk porannej rosy.
Wszystko nierealne,
Gdyż nie ma już Ciebie.
Pod postacią chmurki,
Żeglujesz po niebie.
autor
wrobel
Dodano: 2010-06-25 11:11:04
Ten wiersz przeczytano 664 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Wzruszyło mnie to wyznanie. Piękne.
Popłynęły łzy, serce zabolało pod wpływem czytanego
Twego wiersza" bo Ciebie już nie ma" Drogi
wroblu...jesteś mi bardzo bliski poprzez to co
piszesz, czuję w Tobie "pokrewną duszę" za obronę
mojej osoby z całego serca Ci dziękuję, czuję się jak
"małe nic" czytając staż, ale to nic, bo mam Rycerza w
Twojej osobie, nie zapomnę tego kto jest mi podporą i
nadzieją...:))
wiersz bardzo wzruszający - pozostaje mi tylko jeszcze
raz przeczytać
Chmurka na niebie to istota z różą we włosach, z
nieba patrzy na peela i zawsze rozwesela.
melodia dla serca płynąca z serca,brawo.Pozdrawiam
rozstanie...przeważnie boli...
miłosc chwila uniesienia ..... i .wspomnienia
...refleksja i w samotności...
Płynnie się czytało a i temat miłości jest
niewyczerpany. Serdeczności :)
Podmiot liryczny pewnie przeglądał jakiś pamiętnik ,
bo zabrzmiało pretensjonalnością.
tylko spoglądać na chmurki;) pozdrawiam:)
miłość lubi spadać jak grom z jasnego nieba -czasami
daleko szukamy a szczęście jest na wyciągnięcie ręki
- wszystkiego naj... życzę i pozdrawiam
Rozumiem, ze to poetycka wizja ...rozstania. Pięknie,
pięknie
może ta chmurka płynie blisko Ciebie ?
Może ONA stoi obok i też pragnie się
przytulić.Popatrz.
Można być samotnym nawet w tłumie ludzi,ale jeśli
chcemy to znajdziemy kogoś bliskiego w innym
człowieku.
Witam. Piękny i wzruszający wiersz. Pozdrawiam.