Mój demon...
Ból okrutny ból przeklęty, demon nocy przebudzony, w powietrzu wysoko na skrzydłach rozpięty, ja dla niego cel wymarzony. Czuję jak wzrokiem mnie pali, jego oddech ogarnia, gdy zlatuje na mnie z oddali, jak chmury swymi skrzydłami rozgarnia. Stojąc z nim twarzą w twarz czuję wielką trwogę, nie wiem jak długo znieść jego obecność jeszcze mogę. Wchodzi w mą duszę i rozrywa od wewnątrz, pastwi się nad nią i znęca, trzyma mocno pazurami ciało i wypuszcza na zewnątrz, złych ludzi z tej powinności wyręcza. To właśnie mój nieodłączny "przyjaciel" skrzydlaty, to on mi wciąż zsyła koszmary, to on jest powodem mojej zatraty, wciąż ma wedle mnie złe zamiary. Pozwala swym przyjaciołom pastwić się nade mną, zachęca ich do wspólnego ucztowania, razem tańczą na mej duszy zapadając w błogość senną, pozostawiają pustkę podczas jej spożywania. I jednym złym tchnięciem, oddechem pustkę wypełniają, złymi myślami, ponurym nastrojem, ciemnym kolorem. Psychozy ich do obłędu mnie wciąż doprowadzają, opanowują mnie całego powodując że staje się potworem. Ale nie mogę się go wyrzec o nie, jest zbyt piękny gdy rządzą mnie płonie. Jego twarz stalowa bezwzględna i stała, jest dla mnie zbyt piękna wręcz doskonała. Wspaniałe muskularne ciało pręży dumnie, skrzydła czarne długie oczarowują mnie. Cała jego okrutność względem mnie jest fascynująca, coraz bardziej podoba mi się ta katorga bez końca. Nabieram sił by się mu przeciwstawić, stając się taki jak on lub nawet gorszy, silniejszy, wiem że nie mogę go bez walki pozostawić, ale boję się że jednak to on okaże się mocniejszy. Co dzień to samo walkę przegrywam, co dzień w mej duszy koszmar przeżywam. Nie wiem czy dożyję dnia kiedy uwolnię się od niego, może to moja śmierć stanie się śmiercią jego?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.