Mój głos.

Idę z wami po brudnej ulicy skąpanej
W blasku latarni mącących wzrok.
Radosne głosy, sprośne dowcipy
Unoszone ze spalinami duszą nas.

Stajemy przed drzwiami zamkniętymi
Tam za nimi mgła siwa zalega
I ta woń drażniąca zmysły.
Nasze sylwetki witają przechodni.

Wspólnotę przyjazną blask złota
Przemienił w obce sobie osoby.
Szyderstw śmiech zagłusza pijaków
Aby za sekundę przyjąć ich postawę.

Ja. Głośno, stanowczo krzyknę…
Wyjdę z zamętu ciała rządz.
Moja wola istnienia do Boga należy,
On broni mnie od nieszczęść żałosnych.

autor

Siestra

Dodano: 2006-09-21 19:33:02

Ten wiersz przeczytano 383 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie