mój kolor

niebieski to czasem kolor nadzieji
chodz ja przeklinam niebieskie zło
spojrzenie w niebo człowieka onieśmieli
błękit...chmura...właśnie to

za pasem wstęga co ciągnie za sobą
minione lata...minione tła
bezbarwną kredką szlak pociągnięty...
a na nim ja.

i wszystkie drogi naznaczone
na mapie życia niebieskim kolorem
łzy niebieskie...zrozpaczone
wąskim serca torem

chodz uciekam wciąż od niego
od błękitu wciąż odbiegam
nie znajde drugiego takiego...
z zapłatą za życie zalegam.

autor

vessi

Napisany: 2006-01-06 Dodano: 2006-01-16 23:03:57

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie