Mój mąż, jak Bond

Kolejny mój brachykolon tym razem o wygodnej żonie

Mój mąż, jak Bond


Dziś mam już dość, mój mąż się wściekł.
Wstał jak ten żbik i dziób swój drze,
że coś by zjadł, bo głód go ssie,
więc by wciął dziś stos pyr i gęś.

A we mnie krew - wrze, tak że hej
i chcę mu rzec, by miast się drzeć,
wziął płaszcz, sześć siat i szedł na targ,
tam gęś, moc kur, wóz a w nim wór pyr...

Lecz mąż, jak chłop, chce jeść i spać.
Nie w nos mu marsz na targ po gęś,
bo deszcz się wzmógł, więc on by zmókł,
A niech to szlag, a niech go czort.

Mąż zły, jak tur - aż nos mu spuchł,
głód go wciąż ssie i gra że hej,
wziął się więc w garść - choć deszcz i wiatr
on gna na targ po gęś, wór pyr,

bo ma wciąż smak na gęś i sos,
stos pyr i por, jak też na tort.

A mi w to graj - bo mam swój czas...
Nie drze się nikt, bo mąż już znikł.
Jest film the best - mój Bond w nim gra.
Cóż to za men i jak on gra...

Aż brak mi słów - ten film to cud.
Tu strzał, koś padł, a Bond mknie w dal
i nie wie nikt, gdzie znikł, gdy zbój
chciał wziąć ów łup - lecz Bond nie kiep...
.
to nie jest żart - on wie, w co gra.
Tu trup, tam trup, aż strach mnie zmógł,
lecz nie jest źle, bo Bond już jest,
wziął broń w swą dłoń, aż łotr się zląkł
.
i znikł raz dwa, bo nie ma szans.
Ten drań już wie, jak Bond jest zły...
Nie raz, nie dwa dał mu już w kość,
wciąż ma sześć blizn - to Bond go ciął...

Wtem trzask i prask, mój mąż już jest,
znikł czar i film, a to ci pech.
Trza wstać, bo mąż - jest zły jak ryś,
bo zmókł jak pies, gdy na targ biegł.

Głód go wciąż tnie, a to nie żart.
Brzuch mu już wklęsł i brak mu sił,
lecz ma swą gęś, wór pyr i por.
Nie jest więc źle - wziął nóż do rąk.

Chce ciąć swą gęś, a gęś fik, mik,
aż mąż się zląkł, cóż to za czort?
To gęś, czy duch chce mu gdzieś zwiać.
A we mnie śmiech - a niech to gęś...

Lecz mąż, nie kiep - łap gęś za kark
zdjął z niej stos piór, tnie ją że hej -
ściął ją na pół, na ćwierć, na sześć,
dał już na ruszt, by w mig spiec gęś.

Wziął gar do rąk, wlał weń moc wód,
stos pyr w nim wrze, a mąż por tnie.
Piec spiekł już gęś raz dwa na brąz
aż ściekł z niej tłuszcz i dał ów smak.

Czas ją już zdjąć i dać na blat.
Mąż raz, dwa, trzy dał gęś na stół,
jak też i por i gar ów pyr
i rzekł mi tak - Siądź ze mną tu.

Jest gęś i por, jak też stos pyr,
więc ze mną jedz. Nie złość się już,
żem darł dziś pysk, lecz głód mnie ciął
i wzmógł mój smak na gęś i por.

Weź kęs do ust, sprawdź co za smak
i co za woń - toż to jest czar...
Weź por sześć pyr, jedz też i gęś
i nie złość się, daj mi się zwieść...

A mnie jest wstyd, więc mknę pod szrank.*
Mam w nim dzban win i gdzieś z pięć piw.
Dam to na stół - dam też i tort,
niech mąż mój wie, że jest jak Bond.

Mój mąż jak nikt, wie jak mnie zwieść,
więc dam mu coś, lecz o tym sza




Szrank* - po Śląsku szafa 


Trza* w gwarze znaczy to samo co słowo  trzeba 

Ty-y. dn: 29.07. 2021 r. 

/wanda w./

autor

wandaw

Napisany: 2021-07-29 Dodano: 2021-08-22 00:03:22

Ten wiersz przeczytano 1412 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sylabiczny Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie