Moja dumna Ukochana

Dałem serce, dałem duszę,
ale Aśki tym nie wzruszę,
bo wyniosła jest z niej pani
– wcale nie chce moich dani.

Skradła serce, duszę skradła,
bo z niej panna bardzo ładna,
więc na jedno jej skinienie,
spełniam każde wnet życzenie.

Uwięziła mnie dziewczyna,
lecz na dystans ciągle trzyma.
Nic nie zmieni serca damy
– w mękach umrę... zakochany.

Choć promyczek mam nadziei,
gdy buziakiem mnie obdzieli,
będąc ze mną całkiem sama
– moja dumna Ukochana.

autor

łosiek

Napisany: 2002-07-05 Dodano: 2005-01-20 00:19:48

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie