Moja mgła

Skrywam mgłę pod skrzydłami,
otyłą, nabrzmiałą,
i chowam w niej skarby:
dwa światy, każdy we mnie rozlany!

Czasem rozpinam te skrzydła,
brzydkie i stare, jak oko Pytii.
A wyswobodzona mgła się wije i syczy.

Jakby była żywa i mną nie była,
rozprasza się wokół, szroniąc,
i szepcze podła gorzko:
"czemuś się mnie wsytdziła...",
trzęsąc się, ciemności broniąc.

Łzy dziwne i nieznane,
wypełniają me morze,
bo przecież ta mgła jest we mnie,
a jej wolność, to mój pogrzeb.

autor

LenaLaut

Napisany: 2012-03-03 Dodano: 2012-03-03 21:57:58

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie