Moja ostatnia podróż

Skrzypią drzewa, że świat się zmienia
Anioły przebrały się w odświętne sutanny
Białe skrzydła jak kobierce rozpoztarły
Gdy zamykano bramy nieba ich trzepot
jak bębnów odgłosy po świecie echem się unosił
Pochyliłam głowę gdy ujrzałam ich tuman na nieboskłonie
Jak białe rumaki w wicher rzucone
z takim leciały dziwnym spokojem...
Skrzypią dęby, że dzień sądny
Muzyka skrzypków zniewalająca i moja ostatnia podróż tym razem..może,bez końca...

autor

ktosia25

Napisany: 2007-09-09 Dodano: 2007-09-08 21:58:05

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie