Moja pierwsza choinka

Trzy lata po wojnie, bieda, do tego śmierć matki.
W domu już rządzi okrutna i zła macocha,
ojciec pijany, po kątach stoją głodne dziatki
obdarte, smutne, bo przecież już nikt ich nie kocha.

Grudzień, mróż na dworze, a dzieci pragną choinki
postanawiamy, że ten skarb przyniesiemy z lasu.
Do lasu daleko i błyszczą ślepiami wilki.
Obawiamy się, że macocha narobi hałasu.

W zimnym pokoju, w wiadrze już stoi choinka w ciszy,
a na gałązce jedyna świeczuszka się pali,
Łańcuchy ze słomy, z papieru aniołek już wisi.
Wpada macocha, krzyczy, ścierką po głowach wali.

- Kałduny, jazda, sieczkę rżnąć trzeba, do stodoły,
konie, krowy napoić, drzewa przynieśc z olszyny,
spalę choinkę wyrzucę ją na dwór, warchoły!
- Boże, mój Boże, czemu ona szuka w nas winy?

Płaczę,wybiegam na dwór pod dom naszego sąsiada,
w oknie strojna choinka światłami mruga i świeci,
matka tuli dzieci, a ojciec życzenia im składa.
O jakże szczęśliwe i kochane są ich dzieci.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2014-12-08 Dodano: 2014-12-09 01:28:28

Ten wiersz przeczytano 2779 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Święta Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie