Moja Samotnia

Tak szczelnie wypełniona samotnością
Ze aż trudno się zmieścić!

Skrapla się na szybie
Sączy się cieniem za progiem
Mieni w świetle żarówki
Samotnej śpiewaczki
Wprasza się namolnie nocą
Za dnia kołysanki
Do ostatecznego snu nuci

Twierdzi
Ze jest przyjaciółką mędrców
Niech więc zostawi, nie smuci
Podobnych mi głupców!

Tuli się przymilnie
Wzrokiem obiega, lgnie
Gdy uciekam za mną mknie!
Dlaczego wykończona nie padnie?!

Parszywy uśmiech
Podstępny pośpiech
Spróchniałe serce
Zdrętwiałe wnętrze
Wypłakane kule
Rosa nowych doświadczeń

Na włosach szept
Przeprosiny
Za brak gościnności dla niej
Może ona- mą rodziną
Nową, jedyną?
Milcząca przyjaciółka
Podrzucająca troski kukułka...
Może?
Ale ja ich wysiadywać nie będę!!!

autor

olartystka

Napisany: 2006-12-03 Dodano: 2007-01-30 11:43:23

Ten wiersz przeczytano 347 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie