Moje motyle

Zrodzone w mroku wykluwały się w mojej głowie
Rozrywały aksamitne kokony snu
A potem rozkwitnąwszy barwami tęczy
Odlatywały, pozostawiając na pożegnanie
Muśnięcie zielonozłotego skrzydełka na policzku
Szumiały jeszcze w uszach bogactwem wyrazu

Moje motyle...

Tkwią w labiryntach mózgu których nie chcą opuścić
Nie zważając na prośby i zaklęcia
Kiedyś jasne, barwne, delikatne
Teraz bure i zimne poczwarki w grubych kokonach
Prawdziwe motyle uciekły w kainę snu
Pozostawiły niemo krzyczącą duszę

Moje motyle...

Gdzie są wasze lekkie z mgły utkane skrzydła?
Kto nie pozwala wam uciec?
Ciężkie, podeptane serce z kamieniem w środku
Zimny pomnik tego,co było kiedyś ważne
A dziś pozostało tylko skałą jakich wiele
Jeszcze cięższa głowa pełna bezskrzydłych motyli

Moich martwych motyli...

autor

gothica

Napisany: 2005-07-02 Dodano: 2005-07-17 15:28:25

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie