Monolog

Posłuchaj...

Opowiem jak Cię kochałam..
jesiennym wiatrem i latem złocistym
zapachem zboża, wrześniową słodyczą
ciepłym porankiem, wieczorem półmglistym.

Kochałam Ciebie w tramwaju,
w pustkowiu i w ulicznym tłumie,
w połowie kroku po zielonej łąca
i w całym - przy świetlistej łunie.

Kochałam Cię łykiem kawy
i każdym ziarnem słonecznika,
ścieżyną na szczyt Turbacza,
rwącym nurtem strumyka.

Kochałam Ciebie muzyką
z nut jak na opak czytaniem,
łykaniem powietrza ustami,
bielutkich rumianków zrywaniem.

Kochałam Ciebie gdy śniłam
i gdy wstawałam w półmroku,
by wspomnić minioną chwilę
tamtego pięknego roku.

Kochałam Ciebie ulewą,
drobnego śniegu pruszeniem;
Każdym gestem swej ręki
i każdym głowy skłonieniem.

Kochałam Ciebie w świątyni
cichą modlitwą i śpiewem;
duchem spokojnie radosnym,
a czasem wzburzonym gniewem.

Kochałam Ciebie zapachem
zielonej jodły i sosny,
dotykiem promienia słońca,
pierwszymi pąkami wiosny.

Kochałam, by kochać Cię dzisiaj
niewinną tęsknotą czekania
i ziemską ułomnością
mojego cichego kochania!

autor

Mery~

Napisany: 2007-01-24 Dodano: 2007-01-24 15:51:45

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie