Monotonia

Znów to samo,
Monotonia...
Rano wstaje i zaczynam od zera dzień budować.
Ranek marny-do poprawy.
Popołudnie -znów wkurzona.
Wieczór-Brak słów,łapie doła.
Noc-zasypiam lecz nie mam snów.
Nie mam sił,
Ale obiecuje stanę się inną kobietą.
Zacznę wierzyć w to,że mogę ukraść świat,
W to,że jestem kobietą wartą miłych słów.
Stanę się wprost ideałem jak z męskich snów.
Coś tam pęknie i serce się ruszy,
Spiszę listę,nie zapomnę od rana pozytywne myślenie.
Odnajdę w sobie skarb,tylko mapy jeszcze nie mam.
Zaraz zaraz...
Czy ja tego pragnę?
A może potrzebuje?
Przecież marzenia są inne...
Nie zmieniam się dla innych dla siebie to wszystko buduje.
No fakt,miałam rację,
Odmian nie potrzebuje.
Jestem dobra wiem to !
Chociaż można wpuścić trochę światła do mego życia..
Wiesz o co mi chodzi...
O Ciebie by przyciągnąć Cie jak magnes kochanie...
Podarujesz mi miłość a wszystko wokół zaczarujesz.

autor

ALis

Napisany: 2009-04-12 Dodano: 2009-05-09 10:11:09

Ten wiersz przeczytano 967 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie