Mowa niema z samotnością
Mój zegar stanął
Dzień dobiega końca
W pokoju świeci ostatnia żarówka
Moją duszę wypełnia muzyka
Pokój jest moim światem
Mój swiat bezludny
Pieśń żałobna wypełnia mój umysł
Samotność zabija
Człowiek więdnie
Ostatnie łzy zostały wylane
Susza to też cierpienie
Pustka jest pożywieniem
Piasek - powietrzem
Tylko sny są zielone
Moja wyspa czarno-biała
Wyssana z kolorów
Cieniem jest wszystko
Choć nie ma nic
Cisza nie istnieje
Wciąż słyszę jęki mojego sumienia
Tu nie ma życia
Mój zegar stanął
autor
czarna_niewdowa
Dodano: 2004-12-01 11:42:55
Ten wiersz przeczytano 515 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.