Mówią do mnie ludzie...
Mówią do mnie…
Znam Cię, ufam Ci…
Mówią kocham…
Tęsknię…
I rozumiem…
Mówią do mnie ludzie
Że bliska jestem im…
I że jestem jak rzeka, fala,
strumień…
Mówią czasem że pędzę
By dogonić wiatr…
By posłyszeć wieczorny śpiew
Słowika…
Mówią o mym życiu, że to czar…
I że dumni są
Że on ich dotyka…
A ja nie wiem
Czy pędzę za wiatrem
Czy uciekam w popłochu przed sobą…
Nie wiem, czy chcę ptaków śpiew usłyszeć
Czy posiedzieć w ciszy z opuszczoną
głową…
autor
Kamilczurek
Dodano: 2007-07-22 11:02:24
Ten wiersz przeczytano 531 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
"A ja nie wiem
Czy pędzę za wiatrem
Czy uciekam w popłochu przed sobą…" A ja chyba
podpiszę sie pod tym stwierdzeniem...:)
Niby piekni, mocni tacy wszyscy..pedza, pedza przed
sie..patrza wstecz..? nie. chyba...przeciez ja tam
jestem..widze ich szerokie plecy..trase.. czy to zarys
glowy..? spojrze kiedys za siebie? czy tylko na
dobrobyt..? podoba mi sie