Mrok
to krótka historia
dnia który staje się
mroczny
wszechobecna szarość
staje się codziennością
wędrówka się rozpoczyna
z nieba pada siarczysty deszcz
wody unoszą ciała już zapomniane
szeregi wojsk i głodnych wilków ujadających
tylko czekają
na sygnał
kto jest wrogiem a
kto zakładnikiem
czy nie staniemy się więźniami
własnych domów
bóg patrzy niebo grzmi
a ludzie ludziom
rżną łby
Komentarze (33)
Bardzo refleksyjnie ujęty.
Pozdrawiam:)
Na szczęście nie w każdym kraju trwają walki, ale nikt
też nie wie co jutro może się zdarzyć. Z nutką
optymizmu serdecznie pozdrawiam.
przyzywasz wojne i wilki a gdzie rozwiązanie
mroczny przekaz, ludzie ludziom gotują ten los,,,
....a ludzie ludziom gorsi od wilków :(
dobrze oddany mroczny a nwet grozy nastrój wiersza
dobry, mroczny...zatrzymuje:) pozdrawiam serdecznie
Jacek
"bóg patrzy niebo grzmi
a ludzie ludziom
rżną łby"
Nie wszyscy, Jacku, na szczęście...
Jacku nawet w ciemności dostrzegani promyk nadziei -
pozdrawiam
Dziękuję za miły uśmiech i pozdrowienia Jacku, czuję
Twoją pogodę ducha, fajnie:-)
ludzie ludziom ...
to jest trudno zrozumieć...
Dlaczego?
+ Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny oraz komentarz
Dziękuję Oksani i pozdrawiam szerokim
uśmiechem:-)))dodam że jestem osobą o radosnym
nastawieniu,.
Jacku już kilka razy do Ciebie zaglądałam i chciałam
wiersz w swojej głowie poukładać. Wiersz o bardzo
silnym przekazie emocjonalnym a ja osobiście wolę
lżejsze pogodniejsze klimaty. Wprowadzając Ciebie w
cieplejszy klimat, pozdrawiam na miły wieczór:-)
Dobry, mocny wiersz...
Oj powiało "mrozem" po moim grzebiecie, .....
Jaki będzie świat??
tylko to od Nas ludzi zależy
pozdrawiam:)