Mrówki kosmosu
nasza niedoskonałość
rozprzestrzenia się
na wszystkie wymiary naszego
człowieczeństwa
głęboko zakorzeniona
w niezliczonych szaro-komórkowych
sieciach
niczym my-
- mrówki kosmosu
dźwigając najmniejsze
drobiny pyłu kosmicznego
naszą świadomość
blokują złudzenia myślowo-optyczne
zaburzające
percepcje zmysłowe
czym jeszcze my
hermetycznie zamknięci
w przekonaniu o ludzkiej wielkości
będziemy przesłaniać
oddalającą się
perspektywę poznania
Komentarze (2)
Ciekawie piszesz o kosmosie...człowiek jak mrówka
uwija się, zdobywa wiedzę, by dosięgnąć
zenitu...Pozdrawiam:)
hmm.,.. podoba mi sie przerównanie człowieka do
mrówki, bo w tym wielkim wszechświecie jesteśmy
maleńcy:) ładny wiersz, skłania do rozmyślań:)