Mur obojętności
Wokół jest mur obojętności.
Krzyczy cisza zza ściany
samotności.
Ludzie zamknięci w swej
enklawie bezradności pragną
kontaktu z drugim człowiekiem.
Cisza obojętności o ściany
odbija się echem.
W niemym krzyku o pomoc
wiele osób woła.
Czują się niepotrzebni,
jak powietrze traktowani.
Wystarczy zainteresowanie
sąsiadów życzliwych, wrażliwych-
losem innych.
Rękę podanie w potrzebie.
Wprowadzenie w szarą, smutną
codzienność uśmiechu radosnego.
autor
@Krystek
Dodano: 2021-04-28 07:51:26
Ten wiersz przeczytano 970 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
i cała prawda zawarta w wierszu - dobrze, ze mamy ten
portal możemy wymienić się myślami
Ciekawe Krysiu. Ciekawe z wielu przyczyn. Po pierwsze
to jeden z Twoich lepszych tekstów. Ciekawe zatem że
zebrałaś za niego tak niewiele punkcików. Ciekawe
zatem że może czytelnicy pragną czytać coś
niezobowiązująco pomyślnego a uciekają od czegoś co
może bardzo często ich dotyka. Same ciekawe rzeczy.
Pozdrawiam z dużym plusem:)))
Wiersz puka do swiadomosci...
Wali!
Pozdrawiam serdecznie Krystyno. :)
Może to pandemia zubożyła nasze uczucia. Nie wiadomo.
Pozdrawiam.
Najgorsze że każdy z nas ma takie sąsiedztwo i
przechodzimy wobec tego faktu obojętnie
"Podanie ręki w potrzebie" powinno być normalnością,
ale do tego potrzebne są chęci, empatia i dobre serce.
Pozdrawiam :)
masz rację ...
pozwolę sobie za anna :) trudne czasy w których
poznajemy kto przyjacielem a kto wrogiem...Pozdrawiam
cieplutko Krysteczku :)
Brutalne przedstawienie rzeczywistości osób starszych
i samotnych. :(. Pozdrawiam :)
To prawda, pandemia szczególnie obnarzyła to zjawisko
(i dlatego tak ważna jest rodzina.)
To prawda. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, ilu takich
ludzi dookoła.
Czasem warto się zatrzymać. I, przede wszystkim,
wysłuchać.
Bardzo dobry, mądry i ważny wiersz, który świadczy o
Twojej wielkiej empatii, Krystyno.
Pozdrawiam ciepło, miłego dnia :-)
Tak, widać go.
Ciekawy wiersz.