Mur za Sichłą (Murzasichle)

Dla miłośników gór... (Wiersz powstał dzięki inspiracji A.Z.)

Na nic mi potrzebne zagraniczne, cieple kraje,
wielkich miast lans, bieg i ich obyczaje,
gorący piasek, puby oraz dni słoneczne,
wielkie sklepy i butiki - a czy to konieczne?

Zawsze szukałem natury i pejzażowego wdzięku,
chwili wytchnienia bez stresu, hałasu i brzęku,
W końcu znalazłem w górach swoją ostoję spokoju,
jest malowniczą mieściną Tatr przedpokoju...

Jest trudna do wymówienia i ma dwa człony,
ukrywając legendę wzbudza gości i turystów pokłony,
składa się z pary odrębnych części - Mur oraz Zasichle,
i stanowiąc nową nazwę jakże brzmi niezwykle!

Mała wieś sięgająca od Kośnych Hamrów po Brzeziny,
a daje zmysłom sporą dawkę pochodnej adrenaliny,
szczyptę zachwytu, kroplę uwielbienia i garstkę oszołomienia,
a także święty odpoczynek i pierwiastek ukojenia.

Kilka domów, ulic i stary kościół - za nic do zbłądzenia,
włoska pizzeria, wędzarnia oscypków i apetyt jedzenia.
Harnasiowy przysmak u wdowca z pieca na talerz zstąpi,
a na polanie horyzontów dla ucha i oka się nie poskąpi.

Kiedy odwiedziłem Murzasichle pierwszy raz,
urzekła mnie panorama, szum sosen i śpiew ptaków naraz,
dwaj skąpani w chmurach bracia kpili bezustannie,
a ja się zastanawiałem, którędy je zdobyć rozsądnie i starannie.

Oglądając panoramę z Murzasichlowej polany,
widzę zmarszczony płaszcz ziemi szczytami usiany.
Obserwuję górskie pejzaże, las i grzbiet Gubałówki,
a obok na fioletowo ściele się dywan Wierzbówki.

Rozgniewane nad górami sinofioletowe kowadła burzowe,
piętrzą swe roszczenia zwiastując preludium ogniowe.
Kiedy noc rozdzierają gromy, czuć niepokój i błyskawicę,
to nikt się nie dziwi, że ja zrzucam tu urlopową kotwicę...

Po ciężkich wyprawach wypoczynek ma rację bytu,
a zmęczenie nie zniknie bez pewnego rekwizytu,
gwoździe w kolanach, pieczenie stóp i obolałość duszy,
regeneruje zachodem słońca i piwem dla zdjęcia katuszy...

Zatem - na nic mi potrzebne zagraniczne, ciepłe kraje,
skoro tutaj lepiej się czuję, niż niegdyś Tołhaje,
Kraina ołówkiem architekta niebios naszkicowana,
i jak przystało na rękę Boga - pejzażowo zharmonizowana!

autor

H.K.Wodyk

Napisany: 2013-01-01 Dodano: 2012-05-23 10:29:46

Ten wiersz przeczytano 1035 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie