Myśli
W duszy niczym wrony stado krążą myśli,
Czarne cienie, co niczym padlina kuszą.
Czują krew, co w żyłach płynie wartko,
Gotowe zdeptać wszystko, co w sercu
drzemie.
Czasem łagodne niczym wiosenny deszcz,
Spadają z nieba, niosąc ukojenie.
Lecz nagle niczym burza z piorunami
uderzają,
Roztrzaskując kruche szczęścia odbicie.
Rozważania nad kruchością życia niczym
jawa,
Gdzie łzy mieszają się ze śmiechem bez
ładu.
Wybaczam winnym, by znów gniewem pałać,
W wirze sprzecznych uczuć bezsilnie się
miotać.
Myśli niczym natrętne sępy krążą,
W odmętach duszy nie ma schronienia.
Zbyt późno zrozumiałem swą dolę srogą,
Na zawsze więźniem myśli zostanę.
Autor wiersza Damian Moszek
Komentarze (6)
Wiersz maluje obraz nieustannie krążących myśli, które
zarówno niosą ukojenie jak i niszczące burze, ukazując
wewnętrzne konflikty i trudności, z którymi autor się
zmaga.
(+)
wazon oczywiście przez "f" i "s"
ale ja, jeśli nie poświruję to..
normalnie źle się czuję - he, he
ps nie rozumiem czemu ten wiersz
otrzymał tylko 3 pkt.y; przecież
on dotyka właśnie nas wszystkich
trzymaj wazon! - z cierpliwością
3: lecz poetę chociaż w bólu
(na wet!) sprzeczki zadowolą;
dramat serca z głowy pęknięć
nad wyrazi słowem wdzięcznie
Myślimy, to żyjemy. Mamy serce, rozum i sumienie -
czuwają nad prawidłowym skierowania myślenia do
działania. Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)
Cóż byłby wart człowiek niemyślący?
Tym się różnimy od innych istot, że myślimy i mamy
sumienie.