Na dnie butelki...

Przyjaciół nie możemy ochronić przed wszystkim,ale możemy ich podnieść i otrzepać gdy upadną...

Czyżby życiowe morały zakryła przeszłości plama
Wewnętrzna skaza...
Dusza w błocie upaprana.
Tak jak ty w bagnie wspomnień topisz się od rana
Czujesz że minęła Twoja data?
Lecz i tak do tamtych zdarzeń powracasz...
Czyżby aż trak bolała Cię ta strata?
Wciąż...nadal...po tylu latach?
Nie potrafisz tego zrozumieć,
Błądzisz w tym tunelu szukając złudzeń...
Lecz wpadasz w czarną dziurę...
Ledwo z niej wychodzisz,w następnej lądujesz,
Myślisz że alkohol cię ratuje,
On wspomnień nie wymazuje...
Myślisz że szczęście w nim znajdujesz,
On smutek jedynie powoduje...
I tak z dnia na dzień znika Twój cień
Moje słowo zbędne tu jest...

autor

Obce imię

Napisany: 2007-04-20 Dodano: 2007-04-20 22:05:15

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie