Na podszewce cierpienia

dla mojego ukochanego przyjaciela...

Na podszewce cierpienia w twarzy syna jego,
Zobaczę jego własną, tę patrzącą gdzieś w niebo.
Zobaczę brodę, brzuch i dwie nogi,
Podbródek, oczy, ostrogi.

Gdy będę wychodzić popatrzę,
Gdzie karmi kanarki i szczygły,
Gdzie szklana pogoda jak zwykle.
I zapach kiełbasy wystygły.
A później przyjdzie do niego,
Popatrzy srogo lecz lekko,
Będzie kazał odkurzać, pościelić, wytrzeć, posprzątać,
Znów wstanie rano jak co dzień, być może by chmury oglądać.

Lecz teraz zobaczy nas z góry,
Nie tak jak wcześniej to było,
Sam stanie przed Boga obliczem,
Opowie jak się śniło, jak żyło.
A gdy nie całkiem co powie, przypadnie do gustu Jego,
To da Mu owieczkę w prezencie oraz baranka małego.

autor

niewinny to ja

Napisany: 2007-04-02 Dodano: 2007-04-05 11:01:08

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie