Na Ściółce

Zrodziła się drobna Istotka, przy leśnych do nieba schodkach, by od samej maleńkości iść w stronę miłości. Kroczek po kroczku, schodek za schodkiem, by usiąść na obłoczku i serce mieć słodkie.

Po drodze, spotykała serduszka innych leśnych Stworzeń, myśląc, że może, któreś z nich do nieba dojść pomoże. Raz po raz oszukiwana i zwodzona, traciła wiarę, że tego dokona.

Widując kolejne serce nie pozwalała się dotykać. Nie chciała się już więcej potykać i nie wierząc w Stworzonko, które, zabierze Ją do chmurek, przestała podążać schodkami w górę.

Usiadła zmartwiona na Ściółce i zwierzyła się ów przyjaciółce, że nie potrafi dalej iść i nadziei odzyskać.
"Maleństwo, każdego dnia, by zobaczyć niebo z bliska, wspinałaś się na szczyt tego Mrowiska. Natknęłaś się na inne Mróweczki, co na najwyższe piętro wciąż się przepychają na uczucia swoje nie zważając.

Wiesz co mówię każdej z nich, gdy wracając zawiedzione o radę pytają? Odpowiadam, że nie muszą wchodzić na samą górę i do nieba pukać. Wystarczy spojrzeć w serce tuż obok, by miłość odszukać..."

autor

młodzieniec

Napisany: 2009-03-10 Dodano: 2009-04-19 09:38:17

Ten wiersz przeczytano 751 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bajka Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie