Na stronę słońca

W noc, kiedy zgasły wszystkie światła,
śmierć uśmiechnęła się do ciebie,
obiecała coś czego nie chciało dać życie,
wewnętrzny głos podszepnął - zadzwoń.

Dlaczego wybrałeś akurat mój numer?
Myślałam, że to głupi żart, nieznajomy.
Krztusząc się łzami powiedziałeś - odchodzę,
zdziwiona spytałam - pomyłka?

Usłyszałam - przepraszam,
nie miałem z kim porozmawiać,
samotny od urodzenia, umarłem za życia, dziś pora przypieczętować,

lepsze będą tabletki, czy skok z wieżowca?
Nie wiedziałam, co powiedzieć,
śmiertelnie zmęczona, westchnęłam,
- posłuchaj chłopcze,

cokolwiek tak mocno cię dotknęło,
samotność, czy choroba, nic nie jest warte tego,
żeby odchodzić teraz, w kompletnych
ciemnościach. To tylko chwilowa przerwa w dostawie prądu

deficyt oleju w głowie. Spójrz tylko na niebo,
nie widać słońca, gwiazd, ani księżyca,
tylko jakieś ciemne kłębowisko, jeżeli się przyjrzysz
zobaczysz piękno. Burknąłeś - nic nie widzę,

a ja czułam, że tracę cierpliwość. Co jeszcze mogłam?
Zapytałam - wierzysz w Boga?
- W nic już nie wierzę, naprawdę myślę, że tak będzie lepiej,
nie mam rodziny, dziewczyny, pracy...

- A masz zdrowie? Masz co jeść i dach nad głową?
- Mam, i co z tego? Kobieto, ta rozmowa jest jednak bez sensu,
niepotrzebnie zadzwoniłem, zakłóciłem ci spokój, wystarczy otworzyć okno...
Poczułam, jak włosy stają dęba, krzyknęłam

- ani się waż! Poczekaj, porozmawiaj ze mną...
I tak do rana przeciągałam cię na stronę światła.
O świcie powiedziałeś - o, kur zapiał, aleś mnie zagadała,
mogło mnie już nie być, a jestem, chyba na szczęście,

dziękuję, zadzwonię jeszcze, jeżeli pozwolisz...
Właściwie jak masz na imię, pani psycholog?

https://www.youtube.com/watch?v=xhv4f6FjWNM

autor

Turkusowa Anna

Napisany: 2016-10-19 Dodano: 2016-10-19 09:10:15

Ten wiersz przeczytano 1686 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie