Na tej snieznobialej kartce
Na tej śnieznobiałej kartce
biały wiersz ktoś zaczął pisać
lecz nie skończył
wiatr ja trącił
chciał przeczytać?
i zatanczył,wział w ramiona
chwycił lekko giętką kibić
albo może właśnie ona
go ujęła by się zdziwil?
Biała kartka balowała
jakby jakaś białogłowa
lśniąca suknia cala biala
podwrąbiona w miłe słowa
autor
Korczak Krzysztof
Dodano: 2007-04-24 12:25:05
Ten wiersz przeczytano 427 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Jeśli Krzysiu Ona taka piękna, roztańczona i wesoła,
to pokochać Ją trzeba. A te słowa, które wpina w swoją
suknię cudną, to dla Ciebie pewnie niesie, abyś miał
pociechy wiele. Więc się raduj razem z Nią i do walca
proś...oj proś. W tańcu poznasz piękne słówka, które
wepniesz później do swojego, cudnego wiersza.
Pozdrawiam Ciebie Krzysiu i życzę miłego wieczoru, pa.