NA WAWEL SPOJRZEĆ
Dziś na spacer pójdę, w gorące południe.
Pójdę nad brzeg rzeki, leciwej staruszki
Wisły, która wody toczy od pokoleń
meandrami chwały. Gdy radość i smutek.
Pójdę aż za błonia, gdzie trawa
strzyżona,
drzew prastarych cieni kąpią się korony.
Stanę, by tam spojrzeć, przez most, w
stalagmity...
W ramion wież Wawelu niewymowny smutek.
Spłynę z duchem czasu na obłoku
grzbiecie
w ciche, tak jak serce, kamienne
krużganki:
dźwięku nie posłyszę niesionego echem
maleńkich dzwoneczków stańczykowej czapki.
Suche zbiorę liście z dziedzińcowej
pustki,
kurz się wzniesie w niebo – krótka
dziś przechadzka.
Kiedy się przebudzi, duma, śpiąca w
krypcie
wrócę oczu płomień w cieniu przodków
zgasić.
/09.03.2009/
autor
wodnik2
Dodano: 2009-03-10 10:08:38
Ten wiersz przeczytano 1869 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Krótka przechadzka, ale jaka. Oby jak najwięcej takich
wierszy było na beju - a właściwie nie, już oczy mi
szwankują od czytania.
Tęsknota i nadzieja w wierszu, tak myślę, uniwersalne
i o szerszym znaczeniu. Miejsce symboliczne, Wawel,
skupia to, czego dziś nie dostrzegamy, a za czym
właśnie tęsknimy. Wartościowy, refleksyjny, z dobrze
poprowadzonym tematem. Pozdr.
oj .. za duzo tych smutnych smutkow.. a smoka
widziałeś??! :)) jak zawsze ładny wiersz. !! +++
Pieknie i melancholijnie w Twoim wierszu...szkoda,ze
nie wiesz jak u mnie po przeczytaniu...moze,moze w tym
roku..pozdrawiam i dziekuje.
Wiersz trochę dwuznaczny, niby o własnej tęsknocie za
miejscem, drogim przecież każdemu, a mówiący,
wymagający czegoś więcej. Więcej narodowej godności,
patriotyzmu? Dobry, refleksyjny... Pozdr.
Na Wawel spojrzec,,,historii posluchac
co u kazdego Polaka jest w sercu gleboko schowana,,,i
podumac nad losem tego
biednego kraju nad Wisla,,,o jego
przyszlosci pomarzyc,,,dobry refleksyjny wiersz.
Wow, pięknie , melancholijnie .Też mi się marzy taki
spacer między wieżami Wawelu.
Spacer historycznym szlakiem. "krótka dziś
przechadzka.
Kiedy się przebudzi, duma, śpiąca w krypcie
wrócę oczu płomień w cieniu przodków zgasić". Jak
wiele to mówi...