Na wprost

Wszystko to, co stworzyliśmy,
to kilka nienagannie nie dokończonych
paczek papierosów, parę kulturalnie
niedopitych piw i nauka
uniwersalnego spojrzenia na nieuniwersalne
elementy uniwersalności.

Na wskroś przecinasz mnie spojrzeniem
gładkim, aksamitnym i suchym...
szkoda mi tych wspomnień, które mam
w pamięci, żeby Ci je dać.
Wiem, że je sponiewierasz, że nie będziesz
dla nich dobrą matka,
ani nawet kiepskim ojcem.
nigdy nie będziesz ich pieścić w dłoniach
tak jak ja.

Mógłbym oddać Ci wątrobę,
albo nerkę,
lecz wspomnień Tobie nie daruję.
Postąpię tak przez wzgląd na tradycję
rodziny.

autor

Obywatel MM

Napisany: 2006-09-24 Dodano: 2006-09-29 10:11:02

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie