nad strumykiem

idą dzieci idą
w rękach siatki z pończochy
słoik przepuszcza słońce
z nutą korniszona

na trzcinie trwa pająk
i wiąże w supełki
spłoszony z poręczy mostka
szczebiot i okrzyki

pokrzywa
wchłania tajemnice chłopców
piskiem strachliwych dziewczynek
bieli się jasnota

można im ufać
przynajmniej końca baśni
zatają tę garść drobnych ryb
co milczą zamiast spełniać życzenia

autor

zapomin

Dodano: 2010-09-14 09:43:48

Ten wiersz przeczytano 1065 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie