Nadejdzie świt

Nim smaku nabrała ktoś zabił tę miłość,
w skamieniałe strzępy zamienił uczucia
i w zdziwionym tryumfie nie mówi : Dość.
- Już nie umie zawrócić z drogi zepsucia...

Gdzie się podziały te radosne poranki,
czy złudą było porozumienie dwojga dusz?
Ktoś przelał miłość do pustej szklanki
i utopił ją w trunku - tak poprostu. Już...

Noce bezpieczne w trwogę się zamieniły,
krzyk, wściekłe oczy i ręce, które kochały...
Czy to ty ? Gdzie jesteś ty ? Ognie się wypaliły
i szansę na wspólne jutro pogrzebały.

Usiadła kobieta na skraju krzesła i zapłakała.
Los w twarz jej zajrzał i otarł cichą złość :
Nadejdzie świt, podnieś wzrok i bądź wytrwała
- nie ja, to ludzie tworzą rzeczywistość.

autor

Scorpio

Napisany: 2007-06-04 Dodano: 2007-11-19 18:47:23

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie