Nadzieja

W niezapomnianej krainie
pełnej współczucia i wiary,
rośnie maleńka nadzieja,
jak palec obolały.

Wznosi oczeta pełne ufności,
żeś Ty doskonały w swej całej wielkości.

Ucząc co rano sensu wstawania,
przecież niemała jest to
chwila wahania.

Wyciągnąć rączkę,
czy nóżkę małą ?
a może nosek
tylko wyciągnąć z poduszki ?

Więc dzięki Ci nadziejo człowieka małego,
że naśladując nas wyrośniesz na kogoś wielkiego.

Napisano 2006.12.09

autor

Mikoku

Dodano: 2006-12-09 11:18:45

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie